Ik wist het eerder dan je moeder

Eerst las ik een tekst van Rogier.
Rogier vond het allemaal niet kunnen
Poetin, IS en Ebola
en of we het wilden delen.

Ik ging naar de supermarkt en kwam je tegen.

Hoe kan ik oprecht verrast zijn door je zwangerschap?
Ik las het op je Facebook,
ik klikte vind ik leuk,
ik zag het op de foto's
van je echo's,
geplaatst tussen een filmpje
van een maag na 33 Big Mac's
en iemand die een emmer ijswater
over zichzelf heen gooit.
Ik wist het eerder dan
je moeder.

Liefs uit Londen

We spaarden plaatjes van eigenaardige plaatsen:

van dravende paarden en apen in een oerwoud.

Staarden van het nieuws terug naar onze navel

en het raam uit.

Later, zo vertelden we elkaar,

zouden we een schatkaart vinden.

Wat we ook vonden

op zolders en op rommelmarkten

waren de ansichtkaarten.

We holden dan naar huis

om voor te lezen wat vreemden schreven.

Het regende haast nooit in Spanje.

Kunstenaar

Vandaag besloot ik verliefd te worden

op de kunstenaar die op de bank verscheen.

De deur op slot, de vloer onaangeraakt

aangewaaid door windvlaag, zat hij daar.

Ogen open,

starend van plafond, naar muur, naar raam.

Gaf je hem een kaars dan trok hij zo je schaduw over.

Reikte je hem stenen aan dan vond hij er het lichaam uit.

Hij schreef rotsblokken en luchtballonen

op de tafel, op het nachtkastje,

tot het huis er rood van zag.

Vrijdag gebruikte ik hem als ragebol.

Ik pakte zijn hielen en doopte zijn haren

langs de muren

om  de spinnenwebben weg te halen.

Maar maandag verliet hij deze straat,

stak zonder te kijken de weg over

werd niet geraakt,

liep dwars door een vrachtwagen

de grond weer in.