Niemand op maquettes
heeft ooit
overgewicht.
Meisjes met paardenstaarten,
mannen in pakken:
zij staan precies hetzelfde stil.
Een mens is hier
een kop, een kleur zonder gezicht.
Een verzameling
goed geproportioneerde ledematen.
Wat er wel is:
symmetrie op zonovergoten terrassen,
hooikoortsloze heuvels,
een vijver die niet spiegelt.
Er zijn
stoepen vrij van kauwgomvlekken,
bomen die geen wind vangen.
Hier bouwt zich niet langer aan,
is de stad al af.
De vingers van reuzen vellen
laatste oordelen
engelen
tellen, versnellen
tellen, versnellen
processen
tot 33 jaar,
want zo oud zijn we
als we
– angstig of met aflaten –
op weegschaal
staan.– angstig of met aflaten –
Geen opmerkingen:
Een reactie posten